być z kimś w niezgodzie

См. также в других словарях:

• być — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk XIIa, jestem, jest, są, będę, będzie, bądź {{/stl 8}}{{stl 7}}I {{/stl 7}}{{stl 8}}w funkcji samodzielnej {{/stl 8}}{{stl 7}}: {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} istnieć, żyć, występować …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• być [żyć] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{z kimś} {{/stl 8}}na wojennej stopie {{/stl 13}}{{stl 7}} nieustannie kłócić się z kimś, żyć z kimś w niezgodzie, żywić wrogość do kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Od czasu sporu o miedzę sąsiedzi żyli ze sobą na wojennej stopie.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kot — m IV, DB. a, C. u, Ms. kocie; lm M. y 1. «Felis domestica, zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, powszechnie hodowane na świecie» Biały, bury, czarny kot. Puszysty, zwinny kot. Kot angorski, perski, syjamski. Kot mruczy, skrada się,… …   Słownik języka polskiego

• bakier — 1. pot. Być z czymś na bakier a) «niezbyt dobrze coś umieć, nie znać się na czymś»: Miał antytalent do nauki języków obcych. Z historią był także na bakier. K. Moczarski, Rozmowy. b) «być w sprzeczności, w konflikcie z czymś»: Pisarz jest zawsze… …   Słownik frazeologiczny

• niezgoda — ż IV, CMs. niezgodaodzie, blm «brak zgody, harmonii między kimś a kimś; konfliktowe sytuacje, spory, waśnie» Niezgoda sąsiadów. Niezgoda między rodzicami a dziećmi. Niezgoda w rodzinie. Siać niezgodę. Być, żyć z kimś w niezgodzie. ◊ Kość, jabłko… …   Słownik języka polskiego

• bakier — tylko w wyrażeniu: Na bakier «na bok, na ukos (o sposobie noszenia, włożenia nakrycia głowy)» Nosić czapkę na bakier. ◊ Być z kimś na bakier «gniewać się z kimś» ◊ Być z czymś na bakier (np. z ortografią) «niezbyt dobrze coś umieć, być w… …   Słownik języka polskiego

• ścieżka — 1. Być z kimś na wojennej ścieżce «żyć z kimś w niezgodzie, postępować wobec kogoś nieżyczliwie» 2. Ścieżka legislacyjna «działanie zmierzające do ustanowienia przepisów prawnych»: (...) projekt nowej ustawy o radiofonii i telewizji (...) po… …   Słownik frazeologiczny

• ścieżka — ż III, CMs. ścieżkażce; lm D. ścieżkażek «wąski pas ziemi wydeptany przez ludzi lub zwierzęta albo specjalnie wytyczony i ubity dla pieszych (np. w parkach); wąska droga, dróżka» Wąska, kręta, stroma ścieżka. Ścieżka polna, leśna, górska. Ścieżka …   Słownik języka polskiego

• wojenny — wojennynni «związany z wojną, z prowadzeniem wojny; istniejący, używany podczas wojny» Wojenna zawierucha, burza, nawałnica. Działania wojenne. Prowokacja wojenna. Taktyka, strategia wojenna. Przemysł wojenny. Port wojenny. Spustoszenia,… …   Słownik języka polskiego

• pies — 1. pot. A to pies? «a to się nie liczy? nie ma znaczenia?» 2. pot. (Coś) goi się, zagoiło się na kimś jak na psie «czyjeś rany, zadrapania goją się szybko, łatwo»: Zerknęła raz jeszcze w moją stronę i dodała łagodniej: – do not worry... zagoi się …   Słownik frazeologiczny

• wodzić — ndk VIa, wodzićdzę, wodzićdzisz, wódź, wodzićdził, wodzićdzony 1. «idąc prowadzić kogoś w różne miejsca, być czyimś przewodnikiem» Wodziła gości po całym mieście. Wodziła nas od sklepu do sklepu. Wszędzie wodziła ze sobą dziecko. ◊ Wodzić rej… …   Słownik języka polskiego